Καλοκαιρινο αερακι...ποση αισιοδοξια μπορει να σε γεμισει ενα φυσημα του ανεμου που σε χτυπαει απαλα στην πλατη και σε κανει να ανατριχιαζεις...ειναι απο εκεινες τις στιγμες που γουσταρω να καθομαι μονος μου στο μπαλκονι με καφε και τσιγαρο και να γραφω,καλη ωρα σαν και τωρα!
Εχω αρχισει να το κανω στεκι μου το μπαλκονακι,καθε μερα ανυπομονω να ερθω εδω να κατσω,να σκεφτω τα δικα μου,με χαλαρωνει.Η μανα μου στο σαλονι απλωνει τα ρουχα,ηρωιδα,ακουραστη....εχει μεγαλωσει εναν γιο που της εβγαζε το λαδι μικρος (αλεξ,χαρηκα..) και καθε μερα φροντιζει το σπιτι...αρε μανα να ξερες ποσο σ'αγαπαω κι ας μην στο λεω κι ας μην στο δειχνω κι ας ξεσπαω πανω σου.Ετσι ειναι η ανθρωπινη φυση δυστυχως,ξεσπαμε πανω σε εκεινους που μας αγαπουν γιατι ξερουμε πως οτι κι αν τους κανουμε,οτι κι αν τους πουμε,θα μας συγχωρησουν...ποσο βλακες ειμαστε οι ανθρωποι,ποσο βλακες.
Περασε η ωρα,σε λιγο θα παω για καφε.Ο αερας ακομη χτυπαει στην πλατη μου (αν σου μυριζει πνευμονια,join the club) και ο καφες παλευει με τα παγακια μηπως και μεινει λιγο ακομη παγωμενος και μου χαρισει 2-3 ρουφηξιες απολαυσης ακομη...ηρθε ο Σταυρος,μπαρουτιασμενος μεν,αλλα ηρθε!!Πινει απ'τον καφε μου,τι του λες τωρα...
Ηρθε η μανα μου στο μπαλκονι,μου εφερε χαλβα νηστισιμο και τον αφησε στο τραπεζι με το ετσι θελω (κλασσικη μανα) παρα τις απεγνωσμενες κραυγες μου "δεν πειναω ρε μανα!!"
Δεν ειναι τελειο?αυτο που βρισκεσαι αναμεσα σε ατομα που σ'αγαπουν,σε νοιαζονται και στο δειχνουν?Κι ας σου σπανε τα νευρα,κι ας σε πρηζουν....ξερεις πως εχεις καποιον διπλα σου να στηριχτεις,να σε βοηθησει,να σ'ακουσει οταν δεν εισαι καλα,να σε μαζεψει απ'τα χαζομεθυσια σου!
Και σκεφτομαι....ποσες φορες μας εχει βγει η ψυχη ψαχνοντας ενα τετοιο ατομο να κανουμε σχεση και ποσες φορες....το ατομο που καναμε σχεση μας εβγαλε την ψυχη επειδη εμεις απ'την λαχταρα μας να πουμε "βρηκα το αλλο μου μισο"....αφεθηκαμε και εμπιστευτηκαμε...
Ο αερας δυναμωσε...ξαφνικα...εριξε κατω τα τσιγαρα...μαλλον του θυμησα τα δικα του...
Εχω αρχισει να το κανω στεκι μου το μπαλκονακι,καθε μερα ανυπομονω να ερθω εδω να κατσω,να σκεφτω τα δικα μου,με χαλαρωνει.Η μανα μου στο σαλονι απλωνει τα ρουχα,ηρωιδα,ακουραστη....εχει μεγαλωσει εναν γιο που της εβγαζε το λαδι μικρος (αλεξ,χαρηκα..) και καθε μερα φροντιζει το σπιτι...αρε μανα να ξερες ποσο σ'αγαπαω κι ας μην στο λεω κι ας μην στο δειχνω κι ας ξεσπαω πανω σου.Ετσι ειναι η ανθρωπινη φυση δυστυχως,ξεσπαμε πανω σε εκεινους που μας αγαπουν γιατι ξερουμε πως οτι κι αν τους κανουμε,οτι κι αν τους πουμε,θα μας συγχωρησουν...ποσο βλακες ειμαστε οι ανθρωποι,ποσο βλακες.
Ηρθε η μανα μου στο μπαλκονι,μου εφερε χαλβα νηστισιμο και τον αφησε στο τραπεζι με το ετσι θελω (κλασσικη μανα) παρα τις απεγνωσμενες κραυγες μου "δεν πειναω ρε μανα!!"
Δεν ειναι τελειο?αυτο που βρισκεσαι αναμεσα σε ατομα που σ'αγαπουν,σε νοιαζονται και στο δειχνουν?Κι ας σου σπανε τα νευρα,κι ας σε πρηζουν....ξερεις πως εχεις καποιον διπλα σου να στηριχτεις,να σε βοηθησει,να σ'ακουσει οταν δεν εισαι καλα,να σε μαζεψει απ'τα χαζομεθυσια σου!
Και σκεφτομαι....ποσες φορες μας εχει βγει η ψυχη ψαχνοντας ενα τετοιο ατομο να κανουμε σχεση και ποσες φορες....το ατομο που καναμε σχεση μας εβγαλε την ψυχη επειδη εμεις απ'την λαχταρα μας να πουμε "βρηκα το αλλο μου μισο"....αφεθηκαμε και εμπιστευτηκαμε...
Ο αερας δυναμωσε...ξαφνικα...εριξε κατω τα τσιγαρα...μαλλον του θυμησα τα δικα του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου